იების მდელოთი იმედით გელოდი
მაგრამ შენ თურმე სხვის გაზაფხულს მზესავით შველოდი
და მაინც ამლოცვით შენს გზაკვალს დავკოცნი
სიცოცხლე მე შენ სადღეგრძელოს ბოლომდე გამოვცლი
გელი გელი მოგელი მე წუთი წუთი ყოველი
და აჩრდილივით დამსდევს ცხოვრების გზაზე
და მაინც მოგელი გელი
გელი გელი მოგელი მე წუთი წუთი ყოველი
შენ გაზაფხულისა ხარ მახარობელი
Aამ გულის ტაძარში შენ სანთლად გადამრჩი
ჩვენს ამბავს ალბათ ხვალ წიგნივით ვიღაცა გადაშლის
მუსები გეძებენ ტირიან გედები
ცრემლები წვიმად კვალს არ მიშლის
კვლავ ნისლით ვმთელდები