Tatul Avoyan (Татул Авоян) Пепо ^минус

Դամբը ձեռիս աշխատում իմ,
Հալալ աշխատանքս իմ ուտում,
Վա՜յ էն մարդին, որ աշխարհում
Խալխի դատած հացն է ուտում:

Հալալ մարդու սիրտը ուրախ,
Ճակատը միշտ բաց է ըլում,
Վայ էն մարդին, որ համ գջլում,
Համ էլ անկուշտ լաց է ըլում:

Դամբը ձեռիս ջուրն իմ մտնում,
Ձեռքս ու ոտս թաց է ըլում,
Հալալ արյուն-քրտինք թափում,
Քիրս ու դեդիս լաց են իլում:

Լուսնյակը` լուս, գիշեր` խավար,
Առավոտը բաց է ըլում,
Խլբլթալեն լոթի ձկներ
Բազարումը հաց ին ըլում: