Жап - жарық Сенің әлемің ,
Көрінер өзге , ғаламнан!
Мейірімді қандай жан едің
Өшпейсің мәңгі санамнан
Күлкіңнің өзі жылуын төгіп
Жетелеуші еді арманға
Өзіңнен артық мені түсінер
Жаным-ау жаным жан барма
Сүйиюдің мұнша , азабы барын,
Қалайша бұрын ұқпағам !
Ғаламға мәлім , сезімнен жаным,
Өзімді қалай , құтқарам
Шуақты күннен, жұлдызды түннен
Білмеймін неге қызғанамын
Желменен ұшқан, жапырақтардан
Селк етіп жаным сыздаған
Дәл солай сенде қызғанып көрші мені
Ес түссіз құлай сүйіп келші кері
Періштем-ау менің,
Қызғанады екем күнәсі жоқ адамдай киіппен…