Ես աշխարհով մեկ,
Սեր էի ուզել իմ բախտից,
Երբ տեսա աչքերդ դրախտից։
Թե ինչիս էր պետք
Այսքան թախիծ,
Որ նոր կյանք խնդրեի ես նորից։
Ես ամբողջ հոգով,
Դու սրտիս կողքով,
Մենք անցել ու սերը մոռացել ենք մի խոսքով։
Օրս էլ օր չի,
Ապրելով հո չի,
Դու միակ էակն էիր, սերն էիր սրտիս առաջին,
Խոսքը թող կորչի,
Խոսքերով հո չի,
Երբ չկա սեր, էլ ոչինչ կարևոր չի։
Ասա ով է քո այդ սիրտը հորինել,
Քո սրտի մեջ մի կաթիլ թող սեր լիներ։
Սիրտը քո անսեր,
Մի կես բառ ասեր, իմանայի,
Չսպասեր իմ սիրտը, չմնար։
Ախր նա գիտեր,
Վերադառնալն է անհնար,
Կառուցենք արդեն ուրիշ սեր
Դու՝ քեզ, ես էլ ինձ համար։