Сағындым» деп, мұңайып хат жазыпсың,
Бар қатеңді мойындап ақталыпсың.
Ұмытушы ең мейрамда гүл беруді,
Алтын жүзік, жүз раушан, тәтті алыпсың.
Суретімді ұнатып күліп тұрған,
Қайғы барын өзіңсің ұмыттырған.
Мен қазір де дəл солай бақыттымын,
Қоштасарда көзімді жұмып тұрғам.
Мен басқаның көңіліне көшіп алдым…
Сонша сыйды, қалқам-ау, несіне алдың?
Бұрынғыдай болмайды енді ештеңе,
Торығанмен сағаттап есік алдын.
Мен сөзімде тұра алдым саған берген.
Кетіп едім, «сенсіз бақ табам» деумен.
Жер бетінде соңғы еркек емессің ғой,
Соғыс жақтан қан кешіп аман келген!
Суретімді ұнатып күліп тұрған,
Қайғы барын өзіңсің ұмыттырған.
Мен қазір де дəл солай бақыттымын,
Қоштасарда көзімді жұмып тұрғам.
Алдыңдағы арымды ақ қып өтем,
Ұстамаған өзіңсің бақты бекем.
Не деп жауап жазайын енді саған?
– Халің қалай?
Бармағың тәтті ме екен?!
