ЧАШМИ СУРМАСО ИНЖОСТ
Биёки зулфи кажу чашми сурмасо инжост,
Нигоҳи гарму адоҳойи дилрабо инжост.
Карашма — теғу, мижа — ханжару нигаҳ — алмос,
Шаҳодат ар талаби Дашти Карбало инжост.
Агар биҳишт диҳандат фиреби кас на хури,
Қадам зи майкада берун манеҳ, ки жо инжост.
Ба табфи Каъба кужо мерави,диле дарёб,
Ки халқ беҳуда жон мекананд, жо инжост.
Зи пой то сари у ҳар кужо ки менигарам,
Карашма домаин дил мекашад ки: жо инжост.
Китобхонайи олам варақ-варақ жустам,
Хати ту дидаму гуфтам, ки: «Муддао инжост!»
Закоти ҳусн агар медиҳи баройи худо,
Биёки Зебуннисо ҳамчу ман гадо инжост.
КЎЗИ ҚАРО БУ ЕРДАДИР
Зулфи ҳалқа-ҳалқау кўзи қаро бу ердадир,
Боқиши шафқатли-ю,нозикадо бу ердадир.
Киприги — ханжар, карашма — тиғу кўз ташлаш яшин,
Гар шаҳид бўлмоқчи эрсанг, Карбало бу ердадир.
Берса ҳам жаннатни,алданма кишилар сўзига,
Бир қадам майхонадан жилмаки, жо бу ердадир.
Каъбага бормоқ на ҳожатдур,агар дил овласанг,
Беҳуда йўллар кезар бу халқу, жо бу ердадир.
Ҳуснига бошдин-оёқ боққанда ҳар бир нуқтадин,
Дилни тортиб ҳар карашма,дерки: жо бу ердадир.
Изладим бир-бир жаҳонда ҳар неча бўлса китоб,
Кўрдиму хаттингни дедим: «Муддао бу ердадир!»
Истасанг ҳуснинг закотини берарга мустаҳиқ,
Келки,бу Зебуннисо янглиғ гадо бу ердадир.
М.Муинзода таржимаси
