Tuğba Yurt Vazgeç Gönül ^минус

Neyleyim doğan günü
Neyleyim sensiz günü
Geceler çoğalırken
Aydınlık kâr getirmez ki

Sevda bahçesinde 
Kurutulmuş bir gül idim
“Beni sakla, bir ömür sev” 
Diye diye ölendim 

‘Nakarat’
Vazgeç gönül
Vazgeç sesini duyan yok
Bir yağmur içinde
Ateş böceği 
Bir yanıp, bir söndün