Gevjan Tsovastghiks ^минус

Ախ, էս գիշեր աչքերիս մի պահ քուն չեկավ, ծովաստղիկս,
Էն ո՞վ է քո ճամփան փակել, որ տուն չեկար, ծովաստղիկս,
Սպասումի պահերն այնքան դժվար կանցնեն, ի՛մ զարթոնք սեր,
Մայրամուտի մի ցոլք դարձա ճամփիդ երկար, ծովաստղիկս:

Ա՜խ, ընկել եմ քար ու քարափ,
Իմ սրբություն, ե՛տ արի, ե՛տ,
Ես ծովակ եմ առանց կարապ,
Իմ էություն, ե՛տ արի, ե՛տ:
Ես անտառ եմ առանց եղնիկ
Իմ վեհություն, ե՛տ արի, ե՛տ:

Ո՛վ սիրուհի, վիշտը սրտիս կրակ դարձավ ու շիկացավ,
Ամեն կայծը քո ճամփեքին քեզ տուն կանչող մի տաղ դարձավ,
Ծովը մեկ-մեկ կալեկոծվի, փոթորիկն իմ սրտով անցավ,
Կարծելով թե պանդուխտի պես հեռու ընկար, ծովաստղիկս: