O’tib ketar ekan baxtli kunlar ko’z ochib yumguncha,
Eslamas ekan seni eng yaqin insoning bir zumga.
Yoqmaydi kun, yoqmas tun bilmayman men nega,
Hatto yomg’ir ham yig’laydi birga,
Tushunganday gohi mening holimga.
Nega men sensiz, nega sevgingsiz,
Nega men sensiz, nega sevgingsiz? (x2)
Osmoningda seni charaqlaydi, porlaydi yulduzlar,
Mening esa osmonimni egallaganday bulutlar.
Yog’ayotgan yomg’ir qorga aylanar birdan,
Nahotki voz kechding sen mendan?
Yaralganmu sening yuraging muzdan?
Nega men sensiz, nega sevgingsiz,
Nega men sensiz, nega sevgingsiz? (x4)
Nega sevgingsiz?
