Песняры Ля замкавай гары ^минус

 Бронны ўспамін, раптоўнае спатканне.
 Закацілася сонца долу, сціх зялёны гай.
 Шоўк тваёй касы вуснамі кранаю,
 І паволі трапляе сэрца ў сапраўдны рай.

Прыпеў:
 Між ялін праглядала неба, зоркі падалі табе ў далонь.
 Беглі-беглі ад рук праменні - зоркавы агонь.
 Расцвітала папараць-кветка, яшчэ далёка было да зары,
 Звонкай птушкай гуляла рэха ля замкавай гары.

 Як мне затрымаць прыгажуню-казку,
 Як мне трапіць на тую сцежку ў запаведны гай 
 Як мне адшукаць страчаную ласку,
 Ці я ўжо не змагу ніколі зноў цябе спаткаць.

Прыпеў.