1. Ой нясі, мой косю, кос. вараненькі
Ты мяне да любай, да маёй надзейкі.
Без яе адзінай, чайкі белакрылай,
Не знаходжу месца, проста жыць няміла.
2. Колькі год з сумою, колькі год чакаю,
Ад яе далёкай вестачкі не маю.
Паляцела ў вырай, на зямлю чужую,
За лясы густыя, за гару крутую.
3. Радасна, шчымліва я вясну вітаю,
Жаўрукоў вясёлых, бацяновых чаек.
А маёй надзейкі, чайкі незабыўнай,
Не відаць ні ў полі, ні на хвалі сіняй.