Бяседа (Ансамбль) Месяц ясны ^минус

1. Месяц ясны праз ваконца углядаецца,
Як дзяўчына маладая заручаецца,
Госці ночку пьюць, гуляюць, не ўгамоняцца,
Ды цікавяцца пасагам заручоніцы. 

2. І куфры свае красуня адкрывае ім, 
З дыванамі, з ручнікамі саматканымі,
Ах, якое бела плацце падвянечнае,
Не ўглядайся, не любуйся, ясны месячык.

3. Не ўглядайся, не любуйся, ясны месячык,
У дзявочы карагод не клікай дзеўчыну.
Адгуляла ўжо сваё, адвесялілася, 
Каля вогнішча, як песня ад’іскрылася.

4. Заручоная вяночкам увянчаецца,
А музыкі як зайграюць, разрыдаец-ца
Павянчаную, журбою паланёную,
Павязуць яе ў старонку незнаёмую.