Я сустрэу калiсцi чалавека,
З сiвымi вусамi i у лапцях.
У кашулi, выпаленнай сонцам,
У стогадовых, светлых валасах.
Запрасiу тады яго я сесцi,
А пасля гарэлкай частавау.
I за чаркай, з говаркай няспешнай,
Я у чалавека запытау.
Ой, братка-беларус,
Чаму у цябе сiвы вус.
Ой, рана пасiвеу, бо я долечкi не меу.-2h
Ой, братка-беларус,
На руцэ мазоль што гуз.,
Так я цяжка працавау рук свах не шкадавау,-2р
Расказау ён пра жыццё былое,
I пра свой благi i сумны лёс.
I пра тое як у журбе i горы,
На плячах свой цяжкi крыж ён нёс.
За яго жыццё мне сумна стала
Што яго я лёс не шкадавау.
I у гаворцы весела няспешна
Я у беларуса запытау.
Пр-у
