с. Т. Молдағалиев; ә. Е. Серікбаев
Қалай ғана байқамаймыз біз бәрін
Көк аспанда күнін қызғанын
Байқамаймыз ұйықтап жүріп уақыттың
Ақ жүзіңе сызық сызғанын
Байқамаймыз еш нәрсені көбінде
Ылғый тұрат бір мұң көнілде
Байқамаймыз бала күнін өзінде
Ғашық жанын барын өмірде
Өз қалпында өте берер әсте күн
Байқамаймыз оттын өшкенін
Байқамаймыз кешегі жас баланын
Жігіт болып қалай өскенін
Байқамаймыз көктемнің де келгенін
Мол шуағын күнін шашқанын
Байқамаймыз күліп жүріп өмірде
Көп достардын сиреп қалғанын
Келісерсін бұл сөзіме дос менін
Бақыттың да бір күн қош дерін
Байқамаймыз кәріліктін бір күні
Сонғы рет бір жанып өшкенін
Қартаяды күліп тұра тұғын қыз
Мыжулайды мүлгіп биік құз.
Анқаумыз ау байқамаймыз тегінде
Өмір өте шығатынын біз
