Өзіңді аңсап өтеді-ау көктем өтер күз
Аңсаумен өткен өмірге мынау не етерміз
Көрсемдеп шіркін іздеді мәнгі бір-бірін
Көк аспандағы ай менен күндей екеуміз
Қ-сы: Жанымау менің жағама таққан тұмарсың
Жапанда жалғыз жабығып жүрген шығарсың
Ұнарсың талай бір көрген жаңға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сыңарсың
Көркемің сенің көргенде жақсы өзгеден
Қиналдым соны айта алмай саған сөзбенен
Сен тұрған ауыл ел жұртын неткен бақытты ед
Жүретін сені күнін көріп көзбенен
Қ-сы: Жанымау менің жағама таққан тұмарсың
Жапанда жалғыз жабығып жүрген шығарсың
Ұнарсың талай бір көрген жаңға ұнарсың
Өмірде бірақ өзіме ғана сыңарсың
