Լա լը լա լա, լա լը լա լա,
Լա լա լա լա լա,
Լա լը լա լա, լա լը լա լա,
Լա լա լա լա լա: (2x)
Էս ինչպե՞ս, էս ո՞նց անցան,
Ո՞նց էկան, հեռացան օրերը դպրոցական,
Պայուսակ, նստարան:
Ի՜նչ երազ էր, ի՜նչ անուրջ,
Թե կատակ էր և թե` լուրջ,
Թե հեքիաթ` կախարդական
Եվ թե կյանք էր իրական:
Ու կարծես երեկ էր դեռ`
Դասեր ու դասարաններ,
Ա՜խ, էս ո՜նց է ճերմակել
Իմ դասատուն էն ջահել:
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Ու հնչեց զանգը, հնչեց,
Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին:
Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով,
Կարոտելու եմ ես դպրոցն ու բոլորին,
Բայց ի՜նչ արած, մնաք բարով...
Լա լը լա լա, լա լը լա լա,
Լա լա լա լա լա:
Եվ ինձ հետ միշտ կմնան
Անմոռաց, անբաժան հուշերը դպրոցական.
Օրագիր, պահարան:
Ի՜նչ ուրախ էր, ի՜նչ անհոգ,
Թե ձմեռ էր և թե շոգ,
Թե տանիք էր` հայրական և թե տուն` նվիրական:
Դու նստում էիր կողքիս`
Մանկության ընկերուհիս,
Բայց այսօր արի ու տես`
Ես կարծես սիրում եմ քեզ:
(ԿՐԿՆԵՐԳ)
Ու հնչեց զանգը, հնչեց,
Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին:
Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով,
Կարոտելու եմ ես դպրոցն ու բոլորին,
Բայց ի՜նչ արած, մնաք բարով...
Ու հնչեց զանգը, հնչեց,
Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին:
Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով,
Կարոտելու ենք մենք դպրոցն ու բոլորին,
Բայց ի՜նչ արած, մնաք բարով...
Ու հնչեց զանգը, հնչեց,
Ու հնչեց վերջին անգամ, վերջին:
Ծաղիկներով, մի քիչ թաց աչքերով,
Կարոտելու ենք մենք դպրոցն ու բոլորին,
Բայց ի՜նչ արած, պիտի գնամ,
Մնաք բարով...
Լա լը լա լա, լա լը լա լա,
Լա լա լա լա լա:
