Vaso Zaqariadze Mxatvari ^{Ожидает модерации}

   “მხატვარი” 
                   

                ქუჩაში მიდის მხატვარი,
                ჯერ მას ვერავინ სცნობს,
                იცის რომ არის უკვდავი,
                ამას უბრალოდ გრძობს.
                      ქუჩამ ფერწერის რა იცის
                      გამვლელში ეძებს გმირს
                      ასეა წუთისოფელი
                      კაცის შეცნობა ჭირს

       მის:  ის სულ სხვა თვალით უცქერის მტკვარს,
             და ეფერება საყვარელ ქალაქს,
             ფიქრში აშენებს სხვებისთვის სახლს, აშენებს ქალაქს,
             საკუთარ წლებით ნაგროვებ დარდს,
             ჯერ არ გამხელილ და უთქმელ დარდს,
             როგორც სჩვევია გულმართალ კაცს,
             სხვებისგან მალავს.

                 დაუსრულებელ ტილოზე
                 შეჩერებულა დრო,
                 შეცვლასაც აღარ აპირებს,
                 არც დასრულებას სთხოვს.
                       Mმხატვარს რომელმაც გაიგო,
                        რას წარმოადგენს ბრბო,
                        ამიტომ ხატავს დღე და ღამ,
                        რომ ვერ შეეხოს დრო,
                        ხატავს და ხატავს დღე და ღამ,
                        რომ ვერ შეეხოს დრო.