დაღამებულა .
ქარმა მოიტაცა ფოთლები და სულ დაფარა გზა
და თან მოიტანა თითქოს რაღაც იდუმალი ხმა
ჩემი მონატრება შემოდგომის სევდას როგორ გავს ,
ცრემლი მოადგება და ბავშვივით ატირდება ცა ,
მის ;
დაღამებულა გული დარდს ვერ გადაურჩა დაღამებულა ,
ვერ ვიპოვე შენი ქუჩა , გზა აბნეული ისევ მარტო დავდივარ ,
ახლაც არ ვიცი რატომ ,ისევ ჯიუტად გნატრობ ,
და შენს სიყვარულს კარგო ,მე ვერასდროს ვერ დავთმობ ,
სოლო ;
ღამე სიჩუმეში , რამდენ საიდუმლოს ინახავს ,
შენზე მოუყვები , ჩუმად ვეტყვი როგორ მიყვარხარ ,
თურმე რა ძნელია , ფიქრი როცა არ განებებს თავს ,
იმას რაც ჩემია , ვერასოდეს ვერ გავატან სხვას
მის
დაღამებულა გული დარდს ვერ გადაურჩა დაღამებულა
ვერ ვიპოვე შენი ქუჩა , გზა აბნეული ისევ მარტო დავდივარ ,
ახლაც არ ვიცი რატომ , ისევ ჯიუტად გნატრობ ,
და შენს სიყვარულს კარგო , არასოდეს არ დავთმობ .
ს ო ლ ო
გზა აბნეული ისევ მარტო დავდივარ ,
ახლაც არ ვიცი რატომ , ისევ ჯიუტად გნატრობ ,
და შენს სიყვარულს კარგო , არასოდეს არ დავთმობ
