ԲԱՐՈՎ ՄՆԱՔ
Դռները մեկ առ մեկ փակում
Կյանքիս անցած էջերի պես,
Էջերը լույս պահում սրտում,
Մնացածը տալիս քամուն
-Եվ հեռանւմ,
-Բարով մնաք...
Բարով մնաս իմ մանկություն,
Որ դեռ ապրում, այրվում ես իմ սրտում,
Փոքրիկ ջութակ, քարքարոտ բակ,
Աքսորների խուլ ահազանգ,
-Կռիվ ու խաղ,
-Բարով մնաք...
Բարով մնաք իմ ընկերներ,
Որ կիսեցիք ինձ հետ օրերը հին,
Ես կհիշեմ ամեն վայրկյան
Նրանց, որոնք արդեն չկան,
-Օրհնյալ լինեք,
-Բարով մնաք...
Բարով մնաս դու իմ քաղաք.
Եվ փողոցներ իմ հարազատ,
Ես չափչփել եմ ձեզ հազար անգամ,
Դեմքեր ծանոթ, բարի ու գորշ,
Հեգնանք, ժպիտ և հայհոյանք,
-Ես դեռ կգամ,
-Բարով մնաք...
Ինքս ինձնից եմ հեռանում
Եվ կամուրջները ետդարձի ես չեմ այրում...
Ես հեռանում եմ, որ դառնամ,
Հազար փակված դռներ բանամ,
-Հիմա գնամ,
-Բարով մնաք...
Մնաս բարով, վերջին իմ սեր,
Կորուստի պահը լուռ, և քարացած շուրթեր...
Գիշեր անդարձ, ձեռքեր սեղմված,
Եվ կորուստի դռները բաց
-Ես փակեցի,
-Բարով մնաք...
Մնաք բարով խելառ օրեր
Անքուն հազար իմ գիշերներ
Բարով մնաք, խոսքեր մաշված
Դեմքեր հոգնած
Նոր խաբկանքի դռները բաց
-Չեմ հավատում,
-Բարով մնաք...
Մնաս բարով, վերջին կորուստ,
Վերջին իմ հույս, սպասում,
Երազ վերջին...
Ես հեռանում եմ ամենից,
Ամեն տեսակ սուտ խաղերից
-Ես չեմ խաղում,
-Բարով մնաք...
