Vaso Zaqariadze Aleqsandres Bagi ^минус

ალექსანდრეს ბაღის სკამზე, დახეული ბარათი
ეგდო როგორც მკვდარი გედი, როგორც სევდა მარადი.
ჩვენ ამ ბაღში პაემანზე, მთელი წელი ვიდოდით
გაწყვეტილი აზრის ბოლოს, ჩანდა სიტყვა მშვიდობით.

_ გული დამწყდა შემოდგომის, ცივმა ქარმა დაქროლა
წერილი კი გაყვითლებულ, ფოთლებს თან გააყოლა.

ასე გაჰყვა ბედისწერას, პირმცინარი გოგონა
ჩემზე კარგად იცის ყველამ
ქვეყნად ხდება როგორაც.
თვალებში დგას ჩუმი სევდა ღიმილით შეფერილი
ო რა დიდხანს ათამაშა, ქარმა მისი წერილი.

_ გული დამწყდა-----------------

დრო გავიდა ეფინება, მწვანე მდელოს სხივი მზის
ალექსანდრეს ბაღის სკამზე, ახლა სულ სხვა წყვილი ზის.
აღარავის აღარ ახსოვს, სიყვარულის ბარათი
არაფერი არ ყოფილა, ქვეყანაზე მარადი.

_ გული დამწყდა-----------------