Жоғалды барлығы, уақытша көрініп,
Жалғандығы өмірдің ап-анық білініп.
Сен жүрсің жалғанда, бекерге түңіліп,
Ойларға көміліп, жастарың төгіліп.
Не таптың не істедің, менсіз күн көріп,
Қайдасың, келесің кімге көңіл бөліп?
Əлде қалдыңба іштей көміліп,
Іштей өліп?
[Қайырмасы:]
Жүрсіңбе жаурап ақ қалада,
Үңіліп қарап ақ-қараға.
Ұққың келіп,
Ұмытқың келіп.
Түнгі Ақтөбе қаласы,
Сен жалғыз кетіп барасың.
Деміңді терең аласың,
Түсінбей өмір бағасын.
Іштей өртеніп жанасың,
Сезініп қарашы, Жер мен Аспанның арасын.
Көз алдымда ауысып жатыр мезгіл,
Ойлар миды езді.
Күн, ай, жыл жоғалуда лезде,
Мен уақыттың жылдамдығын сездім.
Ми жарылды, көңіл тарылды,
Шығып барады ес.
Бұл мен үшін мүлде бейтаныс сезім,
Жүрсемде 20 жыл Аспанның астын кезіп.
Мен ұға алсаң, ұғып қара,
Дəл қазір менің жүрегімде - құлып қара.
Оны ашалсаң аш, жұлып қара,
Үлгер ертең ол тұрып қалад.
Жоқ біз бірге енді ұша алмаймыз,
Біздің сынып қалғандай қанатымыз.
Жоқ біз бір жолға түсе алмаймыз,
Біз мүлде бөлек, екі түрлі жаратылыспыз.
[Қайырмасы:]
Жүрсіңбе жаурап ақ қалада,
Үңіліп қарап ақ-қараға.
Ұққым келед,
Ұмытқым келед.
Түнгі Ақтөбе қаласы,
Сен жалғыз кетіп барасың.
Деміңді терең аласың,
Түсінбей өмір бағасын.
Іштей өртеніп жанасың,
Сезініп қарашы, Жер мен Аспанның арасын.
