Әуелі мен оны көрдім көшеден көзбен,
Оның көңілін аулай алмайсың бай сөзбен.
Көздеріне үнілсен батасың тұңғиық өзін,
Не қылса да не істесе де төзем
Сағат түңгі екі, қарақшы жеті аспанда,
Жарық ай береді көлеңке қадамды басқанда.
Жүрісі бөлек, үстінде көйлек желге желбіреп,
Сен келді деп өзеннің беті тұр аймен елжіреп.
Үздіксіз іздимін орынан ішкен біз таңғы ас.
Орынға ол жердің салғандай махаббат таңбасын.
Біз жаю тапаған жерлерде жүр ме екен жан басып.
Пәтерде түскен суреттер жатыр ма шан басып.