Дана халқым, қазағымды әсем әнге бөлеген,
Сенің жаның сұлу еді, нәзік еді, не деген.
Әуелеген әндеріңді сүйіп тыңдап, аялап,
Өзіңді елім жарқыраған жұлдызына теңеген.
Ән салшы, Роза, бұл өнер ғой киелі,
Ән салшы, Роза, әніңді елің сүйеді.
Ән салшы, Роза, Розалардың жалғасы,
Ән салшы, Роза, бұл Тәңірдің сыйы еді.
Тым биіксің, тым асқақсың, әнің бар да ардағым,
Талай елде әнмен аштың тарихтардың тармағын.
Паш еттің де өнеріңмен туған елді әлемге,
Шарықтаттың талайлардың орындалмас арманын.
Бақытты елдің бір қызысың маңдайына бұйырған,
Ғажап үнің естіледі, тіпті сонау қиырдан.
Әнің – бұлақ, тұнығына, сылдырына шөлдеген
Әнің – арна, тасып-толып, теңіздерге құйылған.
