Muz. S. Krajewski, sł. J. Kondratowicz
Droga, którą idę, jest jak pierwszy własny wiersz.
Uczę się dopiero widzieć świat, jaki jest.
Uczę się dopiero świata, jaki jest.
Droga, aktórą idę, biegnie śladem ludzkich spraw.
Szukam swego czasu, jasnych słów, prostych prawd.
Szukam swego czasu, jasnych słów i prawd.
Już tyle słońc wzeszło tylko jeden raz.
Już z tylu stron zapłonęły ognie gwiazd.
Już tyle miejsc zapomnienia pokrył kurz.
Wiem, co to jest, lecz się nie zatrzymam już
