Dდედა
(ზურა ჩინჩალაძე)
დედაჩემს დღემდე ვერ იქნა და, ვერ მოვეფერე
ჭაღარა თმები ვერ გაუთბე, ერთხელ ამბორით.
გადამწერს პიჯვარს დედაჩემი, ხელის კანკალით
სიყრმის დღეებით განათდება, ზეცის გუმბათი.
და დღემდე ჩემგან დაუკოცნე, ცრემლიან თვალებს.
სოფლის ბოლომდე ლოცვასავით, გამომაყოლებს.
როცა ჩავდივარ, წამოსვლისთვის, ალერსს ვიტოვებ.
როდესაც ვტოვებ კვლავ შეხვედრის, იმედი მრჩება.
გადამწერს პიჯვარს დედაჩემი, ხელის კანკალით.
სიყრმის დღეებით განათდება, ზეცის გუმბათი.
და დღემდე ჩემგან დაუკოცნე, ცრემლიან თვალებს.
სოფლის ბოლომდე ლოცვასავით, გამომაყოლებს.
სოფლის ბოლომდე ლოცვასავით, გამომაყოლებს.
